اوتیسم،ناشناخته ترین اثر آلودگی هوا

چه ارتباطی بین اوتیسم و آلودگی هوا وجود دارد؟

در مقاله قبل در مورد اثرات کمتر شناخته شده آلودگی هوا صحبت کردیم. یکی از کمترشناخته شده ترین آن ها مربوط به اوتیسم می باشد. اوتیسم یک شرایط پیچیده‌ی عصبی-رفتاری و شامل اختلالاتی در تعاملات اجتماعی، رشد کلامی و مهارت‌های ارتباطی همراه با رفتارهای تکراری و سخت است و به دلیل گستردگی علائم بیماری آن را اختلال طیف اوتیسم (ASD) می‌نامند. اوتیسم درجات مختلفی دارد ممکن است تنها یک نقص ساده باشد که زندگی طبیعی بیمار را تا حدودی محدود می‌کند یا ممکن است ناتوانی شدیدی باشد که در آن به مراقبت‌های اساسی نیاز است.

تا اینجای کار را بیشترمان می‌دانستیم. همه ما کمابیش چیزهایی درباره اوتیسم شنیده‌ایم و گاها آمار افزایش نرخ ابتلا به این بیماری حواس ما را به خود معطوف کرده است. چیزی که در این مقاله قصد داریم به آن بپردازیم این است که آلودگی هوای پیرامون ما، می‌تواند شانس ابتلا به اوتیسم را افزایش دهد یا نه؟ احتمالا با شنیدن این جمله بیش از قبل متوجه عوارض روزافزون آلودگی هوا و ذرات ریز موجود در آن شده باشید.

برای خرید ماسک تنفسی به صفحه ماسک N99 بدون سوپاپ نانو الیاف بزرگسال مراجعه کنید.

آیا رابطه واضحی میان میزان آلاینده‌های موجود در هوا و افزایش ابتلا به اوتیسم وجود دارد؟

دانشمندان تغییرات ژنتیکی نادر، جهش‌ها و همچنین تغییرات ژنتیکی مشترک در افرادی که مبتلا به اوتیسم هستند را پیدا کرده‌اند، که همه آنها حاوی نوعی مولفه ژنتیکی است. اما یک حوزه رو به رشد تحقیقات بر تعامل عوامل ژنتیکی و محیطی تمرکز دارد.

در واقع علل اوتیسم پیچیده هستند و به طور کامل درک نمی‌شوند، اما عوامل محیطی به طور فزاینده‌ای در کنار عوامل ژنتیکی و سایر عوامل نقش مهمی ایفا می‌کنند زیرا اگر چه این بیماری منشا قوی‌ای از اختلالات ژنتیکی دارد، اما شیوع بیشتر آن باعث شد که دانشمندان به بررسی علل زیست‌محیطی آن بپردازند، زیرا ژن ها به اندازه کافی برای توضیح افزایش نرخ ابتلا به این بیماری، کافی نبودند.

دانشمندان در دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه هاروارد گزارش دادند که کودکانی که مادرانشان در اواخر دوران بارداری در معرض آلاینده‌های محیطی قرار دارند، تا دو برابر خطر ابتلا به اوتیسم را در کودکانشان نسبت به مادرانی که در هوای پاک تنفس میکنند افزایش می‌دهند. آلاینده‌های بی‌شمار موجود در هوا با نفوذ در سلول‌های مادر و سپس جنین می‌توانند موجب جهش ژنتیکی شده و از این طریق منجر به اختلال در رشد مغز و عملکردهای مغزی شوند.

تحقیق دیگری در کالیفرنیا به بررسی حدود 500 کودک مبتلا به این بیماری پرداخت. محل زندگی مادران در زمان بارداری و همچنین سال اول زندگی کودکان به دقت بررسی شد. محققان این اطلاعات را به همراه داده‌های مربوط به میزان ترافیک، میزان خودروها، الگوهای باد و برآوردهای منطقه‌ای از آلودگی‌ها مانند ذرات جامد، اکسید نیتروژن و ازن به منظور تخمین احتمال آلودگی احتمالی برای هر کودک بررسی کردند. بر طبق این مطالعه، کودکانی که مادرانشان در محیط‌هایی با آلایندگی بالای هوا زندگی می‌کردند، 25٪ بیش از دیگران به اوتیسم مبتلا شده بودند.  

نکته قابل توجه این است که محققان ادعا نمی‌کنند که آلودگی هوا باعث ایجاد اوتیسم می‌شود اما به طور قطع این عامل می‌تواند خطر ابتلا به اوتیسم را تقویت کند.

مغزهای در حال رشد کودکان بیشتر در معرض مواد سمی محیط قرار دارد و مطالعات متعدد نشان می‌دهد که این موضوع می‌تواند بر عملکرد مغز و سیستم ایمنی آن‌ها تأثیر بگذارد. این اثرات می‌تواند ارتباط قوی بین آلودگی هوا و افزایش ابتلا به بیماری اوتیسم در کودکان را ثابت کند.  واقعیت این است که تفاوت‌های ژنتیکی بعضی از کودکان می‌تواند موجب شود نسبت به  محرک‌های محیط زیستی مانند آلاینده های هوا بیشتر حساس باشند. با این حال، تغییرات در آلودگی هوا در طول زمان می‌تواند به طور کامل افزایش ناگهانی شیوع اوتیسم در طی دو تا سه دهه گذشته را توضیح دهد.

مطالعات جدید نشان می دهد دی اکسید نیتروژن (یک محصول متعارف از موتورهای ماشینی و نیروگاه های موتوری) و ذرات ( شامل گرد و غبار، بخار، آلاینده های کوچکتر از 10 میکرون موجود در هوا و دود سیگار) مهمترین عناصر تشدید کننده اوتیسم هستند. دانشمندان اذعان دارند “حتی قرار گرفتن در معرض مقدار بسیار کمی از ذرات ریز  آلاینده‌‌ها می‌تواند منجر به تولد زودتر از موعد، تأخیر در یادگیری و طیف وسیعی از بیماری‌های جدی سلامت، از جمله بیماری‌های قلبی در کودکان شود.”

چه باید کرد؟‌

کنترل آلودگی هوا و ذرات ریز معلق در آن نیازمند برنامه‌ریزی و اقدام موثر است. دولت‌ها در این مورد نقش موثری دارند و سیاستهای کنترلی آن‌ها تا حد زیادی می‌تواند از اشاعه بیماری‌های مرتبط با آلودگی هوا جلوگیری کند.

دولت‌ها باید اطلاعات مراکز نزدیک بزرگراه‌ها و مناطقی با سطح بالای آلودگی هوا را مورد توجه قرار دهند و سعی کنند سطح تمرکز مدارس و  واحدهای مسکونی را از این مناطق دور نمایند و از این طریق احتمال بروز بیماری‌های مختلف از جمله اوتیسم را کاهش دهند.

علاوه بر این افزایش سطح آگاهی عموم مردم و به خصوص والدین جوان در مورد اثرات آلودگی هوا بر پیشبرد بیماری اوتیسم، می‌تواند تا حد زیادی عوارض این مسئله را کاهش دهد.

در نهایت اینکه شاید سیاست‌های کنترلی آلودگی هوا و یا حتی انتقال مراکز صنعتی به فاصله‌ای دورتر از مناطق مسکونی برای دولت هزینه زیادی در بر داشته باشد اما توجه شما را به هزینه‌های مالی، روحی و روانی و حتی تعارضات خانوادگی مرتبط با این بیماری جلب می‌کنم. این را در نظر بگیرید هر کودکی که در معرض ابتلا به این بیماری بر اثر آلودگی هوا قرار بگیرد، یکی از شانسهای کشور را برای رشد، شادمانی خانواده و توسعه ملی کم خواهد کرد.